ေသသြားတဲ့လူေတြ

ပတ္ဒူဂန္...ငါ့အဖိုး...လည္ေခ်ာင္းကင္ဆာ...၁၉၄၇။
အက္ဒ္ဘယ္ရီဂန္...ငါ့အေဖ...နွလံုးေရာဂါ...၁၉၅၈။
ဒစ္ကီဘတ္ဒ္ေလာင္း...ငါ့အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းဘရူစီရဲ႕အကိုၾကီး၊ ငါတို႔က
                                    ၅နွစ္နဲ႔ ၈နွစ္အရြယ္...ကိုရီးယားမွာအသတ္ခံရ၊ ၁၉၅၃။
ရက္ဒ္အိုဆူေလဗန္...နာမည္ေက်ာ္ေဟာ္ကီကစားသမား၊ေတာလမ္းၿဖတ္အေၿပးသမား
                အထက္တန္းတုန္းကငါ့ရဲ႕ေနလည္စာစားပြဲမွာထိုင္ခဲ့...ယာဥ္တိုက္မႈ...၁၉၅၄။
ဂ်မ္မီ“ဝါး”တီယာနန္...အထက္တန္းတုန္းကသူငယ္ခ်င္း
                ေဘာလံုးနဲ႔ၿပည္နယ္ေပါင္းစံုေဟာ္ကီလက္ေရြးစင္...ယာဥ္တိုက္မႈ...၁၉၅၉။
စစၥကိုဟ်ဴစတန္...ကင္ဆာေၾကာင့္ကြယ္လြန္...၁၉၆၁။
အကပညာရွင္ဖရက္ဒီဟာကို...၁၉၆၃ ခုနွစ္၊ ဂရင္းနစ္ခ်္ေဗးလစ္ဂ်္ ၿပတင္းေပါက္တစ္ခု
ကေနခုန္ခ်သြား။
အန္းကပၸလာ...ငါ့ရည္းစား...ယြန္းကားစ္ကေလးေဆးရုံမွာ ပုေလြမႈတ္ေနတုန္း
                                   မီးခိုးအဆိပ္မိၿပီးေသဆံုး
                                         ၁၆နွစ္အရြယ္လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ရႈိ႕မီး...၁၉၆၅။
ဖရန္႔ခ္...ဖရန္႕ခ္အိုဟားရား...ဖိုင္းယားကြ်န္းေပၚမွာကားတိုက္ခံရၿပီးေသဆံုး၊ ၁၉၆၆။
ဝူဒီဂါသရီ...ဟန္တင္တန္ဦးေနွာက္ပ်က္ေရာဂါနဲ႔ ၁၉၆၈ခုနွစ္မွာေသဆံုး။
နီးလ္...နီးလ္ကဆာဒီ...မကၠဆီကိုကရထားလမ္းေဘးမွာ မိုးထဲေရထဲ
                 ညလံုးေပါက္အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ၿပီးေသဆံုး...၁၉၆၉။
ဖရန္နီဝင္စတန္...ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္...သြားဆရာဝန္ဆီကအၿပန္ ဒဲထရြိဳက္-
                 အန္းအားဘားရ္လမ္းမေပၚမွာ ကားလည္းေၾက၊လူလည္းေသ...
                      စက္တင္ဘာ ၁၉၆၉။
ဂ်က္ခ္...ဂ်က္ခ္ကရိုးဝက္...အရက္နဲ႔ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့အဖ်ားေရာဂါေၾကာင့္ေသဆံုး...၁၉၆၉။

ငါ့ရဲ႕နွလံုးအခုန္ကိုေနွးေကြးေစခဲ့တဲ့ ေသၿခင္းအေၾကာင္းတရားေတြ။ အဲဒီမိတ္ေဆြေတြ
အခုငါနဲ႔အတူရွိေနတယ္။

တက္ဒ္ဘယ္ရီဂန္
ၿမန္မာၿပန္-ေမာင္ေဒး

(အေမရိကန္ကဗ်ာဆရာ Ted Berrigan ရဲ႕ People Who Died ကဗ်ာကိုၿပန္ဆိုပါတယ္)