အတြင္းသူပုန္ကိုအေရဆုတ္ရန္

အိပ္ခ်ိန္ဟာအတိတ္ရဲ႕မီးကို သတိတရရွိတယ္။ စကၠန္႔တစ္ခ်ိဳ႕ၾကာၿမင့္
ၿပီးေနာက္ အခ်ိန္ကအခ်ိန္ဘက္ကိုၿပန္လွည့္သြားတယ္။ အတိတ္ကိုေၾကာက္တာဟာ
မၿမင္ရတဲ့ငမန္းကိုၾကည့္ဖို႔ ပင္လယ္ဆီသြားရသလိုပဲ။ “အတြင္းသူပုန္”
ကိုတစ္ၾကိမ္မကငါရွာခဲ့ၿပီးၿပီ။ အဲဒီေနာက္၊
ေထာင္ေခ်ာက္တံခါးမ်ားနဲ႕ ရင္ဘတ္ေအာင့္ၿခင္းတစ္ခ်ိဳ႕။

ၿပတင္းေပါက္ရဲ႕အၿပင္ကိုၾကည့္၊ ယုန္ေတြမ်ိဳးပြားသလို
ပစၥဳပၸန္ကိုဆတိုးကိန္းနဲ႕ေၿမွာက္၊ ေရွ႕ေနာက္ေသြဖယ္ေနတာေတြကို လီွးထုတ္။
တစ္ခါတရံ ဘာကိုဆံုးၿဖတ္ရမလဲငါတို႕မသိဘူး။ လက္သမားေတြ
ေလွကားကိုယ္စီ။ မၾကာခဏဆိုသလိုပဲ အိမ္တစ္လံုးအတြင္းမွာ
ေနာက္ထပ္အိမ္တစ္လံုးေဆာက္ဖို႔အေရးဟာ။ အဲဒီေနာက္၊
လမ္းေခ်ာ္ေနတဲ့ဇာတ္ဝင္ခန္း

ရထားေတြလမ္းေခ်ာ္တာကိုၿပတဲ့ဇာတ္ဝင္ခန္းမွာ ငါတို႔ဟာ
တံတားကိုဖ်က္မယ့္လူစူလုေဝး။ ယုန္ကို
ဘယ္လိုအေရဆုတ္ရသလဲလို႔ သူမကေမးတယ္။
သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္တဲ့စကားစုမရွိၿခင္းကို ၿပတဲ့သေဘာပဲ။
မီးအိမ္အေနာက္မွာပုန္းေနတဲ့ရန္သူ။ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲကထမင္းစားပြဲဟာ
လူအေယာက္တစ္ရာကိုေနရာေပးနိုင္တယ္။

မၾကာခဏဆိုသလိုပဲ ငါတို႔ဟာအိပ္စက္မႈအတြင္းလိင္ဆက္ဆံၾကတယ္။
ၾကမ္းတမ္းတယ္လို႔ထင္ရေပမယ့္ တကယ္ကဝမ္းနည္းေၾကမြ
ေနတာ။ ေနာက္ၿပန္လမ္းေလ်ွာက္ရင္း ၾကိဳးစားအားထုတ္မႈတစ္ခုအၿဖစ္
တိုက္စားေပ်ာက္ကြယ္ေနတာ။ ရင္ထိတ္ဖိုရၿခင္းရဲ႕အလယ္အလတ္အဆင့္။ ငါ့မွာ
ဘံုအသိရွိတယ္လို႔ထင္တာပဲ။ အိပ္ရာကႏုိးလာေတာ့လည္း ၿမိဳ႕ဟာေဇာက္ထိုး။

ေမာင္ေဒး
စက္တင္ဘာ ၅၊ ၂ဝ၁၂