သစ္သီးကိတ္ (Alternate Version)

ငါ့ရဲ႕ေရာဂါလကၡဏာကို ငါၿပန္စားတယ္။

ၿပိဳပ်က္တိုက္စားၿခင္းကို ငါဝယ္ယူသံုးစြဲတယ္။

အနာဂတ္ရဲ႕တစ္ေနရာမွာ ဂဝံခဲေတြဟာ ဝုန္းဒိုင္းၾကဲၿပီး

နယ္သစ္ပယ္သစ္တစ္ခုၿဖစ္လာ။ အဲဒီနယ္သစ္ပယ္သစ္ကို

ရဲဘက္စခန္းလို႔ပဲ ငါတို႔လြယ္လြယ္ေခၚလုိက္ၾကမွာၿဖစ္တယ္။

ငါငွားေနတဲ့အခန္းက ပ်က္စီးၿခင္းငါးပါးရဲ႕လိပ္စာ။

လ်ွပ္စီးကိုငါထိလုိက္မိခ်ိန္မွာ စာပို႔ခိုေတြဟာ

သူတို႔ရဲ႕အေတာင္ပံေတြကို သူတို႔ကိုယ္တိုင္ၿပန္႐ိုက္ခ်ိဳး၊

သစ္ပင္ၿမင့္ၿမင့္ေပၚကေနခုန္ခ်ၿပီး လူ႔ဘဝကိုရယူၾကတယ္။

ၾကံခင္းအလုပ္သမားေတြက ၾကံစုပ္ရင္းေသရတယ္။

သစ္သီးတိုင္းကို သစ္သီးပုပ္လို႔ပဲ ငါနာမည္ေပးခဲ့တယ္။

ေန႔ေတြကို ငါ့ရဲ႕ေခြ်းနံ႔နဲ႔ေရႊ႕ခဲ့သလို၊ ဆယ့္ႏွစ္လရာသီဟာလည္း

ငါ့ရဲ႕သားၿမတ္ကထြက္တဲ့နို႔ရည္နဲ႔ပဲ အရြယ္ေရာက္ခဲ့တယ္။

သရက္သီးပုပ္ေတြက ေၿမၿပင္ေပၚကို တဘုတ္ဘုတ္နဲ႔ေၾကြက်။

လက္သည္မရိွတဲ့အရပ္မွာလည္း ကေလးေတြဖြားၿမင္ၾကတယ္။

ငါ့ရဲ႕ေရာဂါလကၡဏာကို ငါစားလည္းစားတယ္၊ ေရာင္းလည္းေရာင္းတယ္။

ေမာင္ေဒး

ေမာင္ေဒး၏နာမည္ကိုထည့္၍ မွည့္ေခၚထားေသာအရာမ်ားစာရင္း

အက္ပ္တိုစတီးခ်ဴးစ္ ေမာင္ေဒးမီးယား - Aptostichus maungdaymia

(ေယာက်္ားမ်ား၏မုတ္ဆိတ္ထဲတြင္ တြယ္ကပ္ေနထိုင္ေသာ ပင့္ကူငယ္တစ္မ်ိဳး)

ေမာင္ေဒးဒမ္ - Maungdaydom

(ေနာက္ဆံုးဗမာမင္းဆက္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ေသာ ၿမန္မာၿပည္)

ေမာင္ေဒးကလူးန္ - Maungdayclune

(ရထားလက္မွတ္အေဟာင္းမ်ားစုေဆာင္းသူ)

ပါရာေဂါဒီးယပ္စ္ ေမာင္ဒီးမီးယား - Paragodius maungdimia

(မနက္ဖက္အိပ္ရာမွထလ်င္ထခ်င္း ေထြးထုတ္လိုက္ေသာသလိပ္ထဲတြင္ပါရိွသည့္

ကပ္ပါးပိုးေကာင္တစ္မ်ိဳး)

ေဒးလုသ္ - Dayluth

(နုိင္ငံေရးသမားမ်ားစီးလာသည့္ ကားထဲတြင္ က်န္ရစ္ခဲ့သည့္အနံ႔တစ္မ်ိဳး)

Maung Day Global Preparation Academy

(ပင္လယ္ဖ်ံမ်ားကို စနစ္တက်သုတ္သင္သတ္ၿဖတ္ေရးအတြက္ လိုအပ္ေသာ

နည္းစနစ္မ်ားကိုသင္ၾကားေပးသည့္ စစ္အကယ္ဒမီ)

Maung Day Bend

(အင္းစိန္လမ္းမၾကီးနားမွ ကိုးေလာင္းေကြ႔၏ ဘိုနာမည္)

မက္ဂါခ်ီလီ ေဒးစကီးအီး - Megachile dayskii

(၄င္း၏တိုက္ခိုက္ၿခင္းကိုခံရေသာသတၱဝါ၌ လိင္ေၿပာင္းလဲၿခင္းကိုၿဖစ္ေပၚေစသည့္

နက်ယ္ေကာင္တစ္မ်ိဳး)

ေဆလ္ဗီလားဂတ္စ္ ပါလတ္စ္ထရစ္ ေမာင္ဒယ္ရီ - Sylvilagus palustris maungderi

(မိတ္လိုက္မ်ိဳးပြားႏႈန္းအၿမင့္ဆံုးၿဖစ္သည့္ ယုန္မ်ိဳးစိပ္၏အမည္)

ကယ္လိုပလားကား ေမာင္ေဒး - Caloplaca maungdae

(၄င္းကို႐ႈမိလ်ွင္ ႐ႈသူကို ၿမန္မာဗိုလ္ခ်ဳပ္တစ္ေယာက္၏အိပ္မက္ဆိုးထဲသို႔

ေရာက္သြားေစသည့္ အဆိပ္မိႈတစ္မ်ိဳး)

ေမာင္ေဒး

႐ုပ္ရွင္ကဗ်ာ ၁၊ ၅၊ ၆

႐ုပ္ရွင္ကဗ်ာ ၁

တစ္ၿမိဳ႕လံုးရိွ မီးလံုးမ်ား၊ မီးေခ်ာင္းမ်ား တစ္ခုခ်င္းစီ

ပိတ္သြားသည္။ ဘဝကိုၿငီးေငြ႕ေနသူ လူငယ္တို႔သည္

လမ္းေပၚထြက္လာၾကၿပီး အမ်ားသံုးေရကန္ထဲသို႔

အမ္ဖီတမင္းေဖ်ာ္ရည္ဂါလံႏွစ္ဆယ္ကို ေလာင္းထည့္လိုက္သည္။

ကန္ထဲမွငါးတို႔ကိုဖမ္းကာ ကန္ေပါင္ေပၚ၌ပင္ ကင္စားလုိက္ၾကသည္။

ေဘးခ်င္းကပ္ၿမိဳ႕တြင္ မီးမ်ားလင္းေနၿပီး ၄င္းကုိ “ၾကတ္ကုန္း”ဟုေခၚသည္။

အေမွာင္ကိုေၾကာက္သူတို႔သည္ အေမွာင္ထဲတြင္ ေလခြ်န္တတ္ၾကသည္။

သူတို႔၏ေလခြ်န္သံကိုၿပန္ၾကားကာ ပို၍ေၾကာက္သြားတတ္ၾကသည္။

ေလးေကာင္ဂ်င္ဝိုင္းတြင္ ေယာက်္ားမိန္းမတို႔ ၾကိတ္ၾကိတ္တိုးေန၏။

ၿမင္ကြင္းမ်ားထဲတြင္ မီးေလာင္ေနေသာပြဲေစ်းတန္းက အလွဆံုးၿဖစ္၏။

ဤကဗ်ာသည္ အင္တာနက္လို၊ မူးယစ္ေဆးဝါးလို၊ ေကာ္ဖီႏွင့္စီးကရက္လို

သင္၏စိတ္ႏွင့္႐ုပ္ကို ထိခိုက္ေစႏိုင္ပါသည္။

(David Fincher ၏ Fight Club)

႐ုပ္ရွင္ကဗ်ာ ၅

ကြ်န္ေတာ္ အိပ္ရာမွထသည္၊ မ်က္ႏွာသစ္သည္၊

 

အေဝးၾကည့္မွန္ေၿပာင္းကို ေကာက္ကိုင္သည္၊ အိပ္ရာမွထသည္။

ေလနုေအးသည္ လမ္းၾကားထဲမွေခြးသားအမိကို အဝတ္လဲေပး၏။

ေနာက္ေဖးအိမ္မွမိန္းကေလးသည္ မိေက်ာင္းအေရခြံကိုခြ်တ္၍

ဖြတ္အေရခြံကိုလဲဝတ္၏။ ကြ်န္ေတာ္တို႔၏ရပ္ကြက္သည္ ကမာၻ၏

အလယ္တည့္တည့္တြင္ ရိွပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရပ္ကြက္၏ေဆာင္ပုဒ္--

“ကြ်နု္ပ္တို႔၏မိတ္ေဆြမ်ားအဆင္ေၿပလ်ွင္ ကြ်နု္ပ္တို႔ဝမ္းနည္းသည္”

ခ႐ုသင္းစြဲေနေသာဆင္ကိုေတာ့ ဆင္ၿဖဴေတာ္ဟုေခၚသည္။

ခယ္မေရာ၊ မရီးေရာ လိုက္ပြဲၿဖစ္သည္ဟု အရပ္ထဲမွငနဲမ်ားကဆို၏။

လြန္ခဲ့ေသာငါးရက္ေလာက္က ခိုးရာလိုက္သြားေသာစံုတြဲသည္

Melody World အစီအစဥ္တြင္ ၿပန္ေပၚလာခဲ့သည္။

(Alfred Hitchcock ၏ Rear Window)

႐ုပ္ရွင္ကဗ်ာ ၆

မွန္ၾကည့္ေသာသူမ်ားကို ၾကည့္မွန္ကၿမင္သည္။

မွန္ေပၚမွသနပ္ခါးစက္တို႔ကို တံေတြးနွင့္ဖ်က္ေသာ္လည္း

အေပြးကိုမၿမင္ခဲ့သူမွာ အပင္ကိုမသိေခ်။

ေရခ်ိဳးဇလံု၏ဆဲလ္ကိုယူ၍ ေရခ်ိဳးဇလံုေနာက္တစ္ခုကို

ၿပဳလုပ္၍မရပါ။ မွန္တစ္ခါၾကည့္တိုင္းသာ

ဆပ္ၿပာၿမွဳပ္တို႔၏ေအာက္သို႔ ဝါးတစ္ၿပန္စာနစ္ရသည္။

လက္မၾကီးတစ္ခုသည္ ဓါတ္ပံုေပၚမွ မိသားစုဝင္တို႔၏မ်က္ႏွာကို

အၾကိမ္ၾကိမ္ပြတ္၍ ဖ်က္၏။ အမွန္တကယ္အသက္ရွင္ခဲ့သူေကာ၊

မွန္ထဲ၌သာ အသက္ရွင္ခဲ့သူပါ ေနာက္ဆံုးတြင္ေသၾကရသည္။

မည္သို႔ပင္ဆိုေစ ေသသူ၏အုတ္ဂူကို မေလးမစားမၿပဳလုပ္အပ္ပါ။

(Yojiro Takita ၏ Departures)

ေမာင္ေဒး

႐ုပ္ရွင္ကဗ်ာ ၂၁၊ ၂၂၊ ၂၃

႐ုပ္ရွင္ကဗ်ာ ၂၁

မေန႔ကအထိရိွေနခဲ့ေသးေသာကမာၻတြင္ ဘာလုပ္၍ဘာကုိင္ရမည္ကို

ကြ်န္ေတာ္တို႔သိၾကသည္။ ကေန႔ေဆာက္လုပ္ၿပီးစီးေသာ အဖိုးနည္းအိမ္ရာ

သည္ အၿပင္ကၾကည့္လ်ွင္ပို၍လွသည္။ ေရပိုက္ေခါင္းကိုပိတ္ဖို႔ ေမ့ခဲ့လ်ွင္

ဆူနာမီလာမည္။ ထမင္းစားပြဲေပၚမွဇြန္းၿပဳတ္က်လ်င္ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္

ေရာက္လာမည္ၿဖစ္ၿပီး၊ ခက္ရင္းၿပဳတ္က်လ်ွင္ မိန္းမတစ္ေယာက္ေရာက္

လာမည္။ ဓါးၿပဳတ္က်ခဲ့ေသာ္ လူမဟုတ္ေသာသတၱဝါတစ္ေကာင္

ေရာက္လာမည္။ သက္တံကိုၿမင္ခ်င္လ်ွင္ မိုး႐ြာတာကိုသည္းခံဖို႔လိုသည္

ဟူေသာစကားသည္ ကေလးတို႔အတြက္ အလုပ္ၿဖစ္ေသာ္လည္း

လူၾကီးတို႔အဖို႔မူ မေကာင္းမႈ၏ရိွေနၿခင္းကိုသိဖို႔ရာ စစ္ပြဲတြင္ေသရေသာ၊

သို႔မဟုတ္ အစာငတ္ေသရေသာကေလးတို႔၏ဓါတ္ပံုမ်ားလိုအပ္သည္။

မေန႔ကအထိရိွေနေသးေသာကမာၻသည္ လူအမ်ားၾကားတြင္ တိုးေဝွ႔ထိုင္

လိုက္ၿပီး လက္ဖက္ရည္ကိုတစ္က်ိဳက္ေမာ့လိုက္သည္။ လက္ခုပ္တီးလ်ွင္

ေတာထဲမွက်ားလာမည္။ ေရပိုက္ေခါင္းကုိပိတ္ဖို႔ေမ့ခဲ့လ်ွင္ ဆူနာမီလာမည္။

(Rodrigo Gudiño ၏ The Last Will and Testament of Rosalind Leigh)

႐ုပ္ရွင္ကဗ်ာ ၂၂

ကြ်န္ေတာ္၏ဝမ္းနည္းေနေသာစိတ္ကို ၾကက္ကင္ ဝယ္ေၾကြးလိုက္သည္။

ဆိုင္းဘုတ္မ်ားကိုင္၍ စု႐ံုးစု႐ံုးလုပ္ေနေသာလူအုပ္ကို စေတာ္ဘယ္ရီအနံ႔

ပါေသာ သၾကားလံုးမ်ား ဝယ္ေၾကြးလိုက္သည္။ ပိန္း႐ြက္မ်ား

ခူးေၾကြးလိုက္သည္။ လမ္းေဘးတြင္ခိုးကူးေခြမ်ား လိုက္လံဖမ္းဆီးေနေသာ

ရဲမ်ားကို ကာလေ႐ြ႕လ်ားစက္ေပၚသို႔တင္၍ ကာလတရား၏အပသို႔ႏွင္လႊတ္

လိုက္သည္။ ယခုမ်ိဳးဆက္ကို ကြ်န္ေတာ္နားလည္ခ်င္ေသာအခါ ဇလံုထဲသို႔

ေပေရေနေသာအဝတ္မ်ားကိုထည့္ၿပီး ေရေႏြးေဖ်ာရသည္။ ပိန္း႐ြက္မ်ားႏွင့္

အၾကိမ္ၾကိမ္ဆက္ဆံဖူးသည္ဆိုလ်ွင္ ခင္ဗ်ားကို ကြ်န္ေတာ္၏အေကာင္းဆုံး

ေဖာက္သည္အၿဖစ္ သတ္မွတ္မည္။ မာတင္လူသာကင္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္

ဆန္း စေသာေခါင္းေဆာင္မ်ား လုပ္ၾကံခံခဲ့ရေသာေၾကာင့္ ၿမန္မာလူငယ္

ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကဗ်ာေရးလိုၾကၿခင္း ၿဖစ္နိုင္သည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္

ကြ်န္ေတာ္၏ဝမ္းနည္းေနေသာစိတ္နွင့္ ပလူးခ်င္ေသာအခါ သူၾကည္ၿဖဴ

လာေအာင္ တစ္နာရီေလာက္စည္း႐ံုးရသည္။

(Wes Anderson ၏ Rushmore)

႐ုပ္ရွင္ကဗ်ာ ၂၃

က်င္းထဲ၌ သူတို႔အိပ္ၾကသည္၊ သို႔ေသာ္ လူေသမ်ားမဟုတ္။ အမဲလိုက္ၾကသည္၊

သို႔ေသာ္ မုဆိုးမ်ားမဟုတ္။ လူတို႔၏အိမ္ထဲသို႔ ဝင္ၾကသည္၊ သို႔ေသာ္

ဧည့္သည္မ်ားမဟုတ္။ လူတို႔ကို ေဆးတိုက္သည္၊ သို႔ေသာ္ ဆရာဝန္မ်ားမဟုတ္။

လူတို႔၏ေက်ာ႐ိုးကို ခြဲစိပ္သည္၊ သို႔ေသာ္ ခြဲစိပ္ဆရာဝန္မ်ားမဟုတ္။

သစ္ပင္တို႔ကိုခုတ္၍ ေၿမက်င္းၾကီးမ်ားကိုလည္း တူးၾကသည္၊ သို႔ေသာ္

ေဆာက္လုပ္တူးေဖာ္ေရး အလုပ္သမားမ်ား မဟုတ္။ ဇနီးတို႔ႏွင့္အိပ္ၾကသည္၊

သို႔ေသာ္ ခင္ပြန္းမ်ားမဟုတ္။ လူတို႔၏အိပ္မက္ထဲသို႔ဝင္၍ ထိုလူတို႔ကို

သတ္ၿဖတ္သည္၊ သို႔ေသာ္ ထမင္းလံုးတေစၦမ်ားမဟုတ္။ ကေလးတို႔ကို အေဝးသို႔

ေခၚေဆာင္သြားၾကသည္၊ သို႔ေသာ္ မိဘမ်ားမဟုတ္။ သူတို႔သည္ ကြ်နု္တို႔ထံ

ဆင္းသက္လာ၍ သူတို႔၏အင္အားကို ၾကီးထြားေအာင္လုပ္ၾကေလ၏။

(Alex van Warmerdam ၏ Borgman)

ေမာင္ေဒး