အဒိုးနိစ္ရဲ႕ကဗ်ာ ၂ ပုဒ္

ဝတ္မႈန္

တစ္ခါတရံ လယ္ကြင္းရဲ႕ကိုယ္ေပၚမွာ
လက္သည္းအစို႔အေညွာက္ေတြေပါက္တယ္။
သူဟာေရကိုအေတာင့္တၾကီး ေတာင့္တေနတယ္။

                        *

ေဆာင္းရဲ႕အထီးတည္းၿဖစ္မႈနဲ႔
ေနြရဲ႕ကုန္လြန္ၿဖတ္သန္းၿခင္းကို
ေနြဦးရဲ႕တံတားက ေပါင္းကူးေပးတယ္။

                        *

အသံဟာဘာသာစကားရဲ႕အာ႐ုဏ္ဦး။

                        *

ဖုန္မႈန္႔ဟာ
ေလထဲမွာသာ ကခုန္တတ္တဲ့
ခႏၶာကိုယ္တစ္ခု။

အဒိုးနိစ္
ၿမန္မာၿပန္-ေမာင္ေဒး



ဝတ္မႈန္ (၂)

သဘာဝတရားကအိုစာမသြားဘူး။

                       *

အခ်ိန္ကိုငါေက်းဇူးတင္တယ္။
သူ႔ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ ငါ့ကိုသယ္ေဆာင္ၿပီး
ငါေလ်ွာက္ခဲ့တဲ့လမ္းေတြကိုေဖ်ာက္ဖ်က္ေပးလို႔။

                       *

မင္းရဲ႕လက္ႏွစ္ဖက္ကိုဖြင့္ထားေပးပါလား။
အဲဒီလက္ႏွစ္ဖက္ၾကားမွာတုန္ရီေနတဲ့
ငါ့ရဲ႕အမွတ္ရေအာက္ေမ့မႈကို
ငါၿပန္ၿမင္ခ်င္တယ္။

အဒိုးနိစ္
ၿမန္မာၿပန္-ေမာင္ေဒး

(Adonis ရဲ႕ Pollen နဲ႔ Pollen II ကဗ်ာတို႔ကိုၿပန္ဆိုပါတယ္)