လွပေသာအရာမ်ားနွင့္ နက္နဲသိမ္ေမြ႕ေသာအရာမ်ားအေၾကာင္း

အသိပညာဟာလွတယ္၊ နားလည္သေဘာေပါက္မႈက နက္နဲသိမ္ေမြ႕တယ္။
                                                                                      --- ခါးန္႔ထ္

၁။

ေရဒီယိုဟာ အပူမီဒီယာၿဖစ္တယ္။
တယ္လီဗီးရွင္းက ေအးတယ္။*

ရုရွားနိုင္ငံမွာ ရထားခရီးစဥ္တစ္ခုဟာ ဝတၳဳရွည္တစ္ပုဒ္ၿဖစ္တယ္။
ရွီကာဂိုၿမိဳ႕ကိုရထားနဲ႔သြားတာဟာ ရုပ္ရွင္တစ္ကားၿဖစ္တယ္။
မိုင္ယာမီၿမိဳ႕ကိုေလယာဥ္နဲ႔သြားတာဟာ
ေဘးဒုကၡဆိုးေတြအေၾကာင္းရိုက္ထားတဲ့ ရုပ္ရွင္တစ္ကားၿဖစ္တယ္။

ေက်ာက္ထင္းရႈးပင္တစ္ပင္ဟာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ၿဖစ္တယ္။
ေညာင္မုတ္ဆိတ္ပင္တစ္ပင္ဟာ
ေရ႕ဖ္ေဝၚလ္ဒိုအီမာဆန္ရဲ႕စကားေၿပၿဖစ္တယ္။

အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕အတြင္းခံဟာ(ဘယ္သမိုင္းေခတ္မွာမဆို) ကဗ်ာၿဖစ္တယ္။
အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ရဲ႕အတြင္းခံဟာ(ဘယ္သမိုင္းေခတ္မွာမဆို) စကားေၿပၿဖစ္တယ္။

အမ်ိဳးသမီးဝတ္ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ(အၿဖဴေရာင္၊ ပိုးသား၊V အကၡရာပံု) ေတြဟာလွတယ္။
အမ်ိဳးသားဝတ္စပိုတာေအာက္ခံေဘာင္းဘီေတြဟာ နက္နဲသိမ္ေမြ႕တယ္။

ယံုမွားလြန္စိတ္ေဝဒနာဟာ ကဗ်ာၿဖစ္တယ္။
အိပ္မရေရာဂါဟာ စကားေၿပၿဖစ္တယ္။


၂။

ေသေဆးအထိုးခံၿပီး ေသပြဲဝင္တာဟာ စကားေၿပၿဖစ္တယ္။
ၾကိဳးဆြဲခ်ၿပီးေသတာဟာ ၿငီးေငြ႕စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းတယ္။
ေသနတ္နဲ႔ကြပ္မ်က္ခံရၿပီးေသတာဟာ ၿမင့္ၿမတ္ၿပီး နက္နဲသိမ္ေမြ႕တယ္။

ဟိုးမားဟာ ေၾကေၾကကြဲကြဲ နက္နဲသိမ္ေမြ႕တယ္။
စီးကရက္ေတြ အထူးသၿဖင့္ Camel နဲ႔ Lucky တို႔ဟာနက္နဲသိမ္ေမြ႕တယ္။

ေဆးၿပင္းလိပ္ေတြဟာ နက္နဲသိမ္ေမြ႕တယ္။
ေဆးတံေတြဟာ လွတယ္။

ေရွာလမြန္သီခ်င္းဟာ လွတယ္။
ကမာၻဦးက်မ္းနဲ႔ ေယာဘဝတၳဳတို႔ဟာ နက္နဲသိမ္ေမြ႕တယ္။

ေဟရွာယဟာ နက္နဲသိမ္ေမြ႕တယ္။ ပထမေၿမာက္ရွေမြလနဲ႔
ဒုတိယေၿမာက္ရွေမြလတို႔ဟာ နက္နဲသိမ္ေမြ႕တယ္။
ရုသဝတၳဳဟာ လွလည္းလွ၊ နက္နဲသိမ္ေမြ႕မႈလည္းရိွတယ္။
ဝါ့ဒ္စဝါ့သ္ဟာလွတယ္။ ကိ(တ္စ္)ဟာ နက္နဲသိမ္ေမြ႕မႈလည္းရိွ၊ လွလည္းလွတယ္။

အသိပညာဟာ လွတယ္။
နားလည္သေဘာေပါက္မႈက နက္နဲသိမ္ေမြ႕တယ္။


ေဒးဗစ္ေလးမန္း
ၿမန္မာၿပန္-ေမာင္ေဒး

(အေမရိကန္ကဗ်ာဆရာ David Lehman ရဲ႕ On the Beautiful and Sublime ကဗ်ာကိုၿပန္ဆိုပါတယ္) 

*မီဒီယာသီအိုရီပညာရွင္ မာရွယ္မကၠလူဟန္ (၁၉၁၁-၁၉၈ဝ) ရဲ႕ ၁၉၆၄ ခုနွစ္ထုတ္ Understanding Media: The Extension of Man စာအုပ္ထဲမွာ “အပူမီဒီယာ” နဲ ႔ “အေအးမီဒီယာ” (Hot & Cool Media) အေၾကာင္းေၿပာခဲ့ပါတယ္။ မီဒီယာစားသံုးသူကိုယ္တိုင္ပါဝင္ၿပီး အဓိပၸါယ္ရွာေဖြ၊ စိတ္ကူးပံုေဖာ္၊ ၿဖည့္စြက္စဥ္းစား စတဲ့ထည့္ဝင္မႈေတြလုပ္ရတဲ့ မီဒီယာကို “အေအးမီဒီယာ” (ဥပမာ၊ တယ္လီဗီးရွင္း၊ ရုပ္ၿပစာအုပ္) နဲ႔ စားသံုးသူဘက္က ဘာမွေထြေထြထူးထူးမလုပ္ရဘဲ အရန္သင့္ စားသံုးလို႔ရတဲ့မီဒီယာကို “အပူမီဒီယာ”(ဥပမာ၊ေရဒီယို၊ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကား) လို႔မကၠလူဟန္က ခြဲၿခားသတ္မွတ္ သံုးသပ္ခဲ့ပါတယ္။