ငါ့ေနာက္ကမလိုက္နဲ႔၊
ငါ့ေနာက္ကလိုက္ခဲ့၊
ငါဟာလြတ္လပ္သူတို႔ရဲ႕ကိုယ္စားလွယ္။
နယ္ထိန္းတစ္ေယာက္အၿဖစ္နဲ႔
ၿပန္လည္ေမြးဖြားၿပီး
မင္းရဲ႕တံစက္ၿမိတ္ေအာက္
ငါအခုပဲေရာက္လာမယ္။
အိမ္ေနာက္ေဖးကေရမည္းမည္းထဲမွာ
မာက်ဴရီအၿဖစ္ဖြဲ႕စည္းၿပီး
မင္းရဲ႕ေၾကးခြံေအာက္
ငါဒီေန႔ပဲအေရာက္လာခဲ့မယ္။
ေလွကားထစ္ေတြေပၚမွာ
ေၿမြမင္းသမီးနဲ႔ငါ ေထြးပတ္ကခုန္ၾက၊
အက်ိအခြ်ဲပံုထဲမွာ
တဗိုင္းဗိုင္းေခ်ာ္လဲၾကနဲ႔ေပါ့။
မင္းဒါကိုဖတ္ေနခ်ိန္မွာ
အမွတ္ေၿခာက္ရဲစခန္းက
မင္းကို
ေထာင့္ခ်ိဳးထားတဲ့စာအုပ္တစ္အုပ္လို
ဖတ္ေနတယ္။
ေလယာဥ္မႈးၾကီးက
အားလံုးကိုေပ်ာ္ေစခ်င္တယ္။
ေလယာဥ္အဆင္းကို
တို႔နွစ္ဦးသားေပ်ာ္ေပ်ာ္ပဲစခဲ့ၾကသလို
လ်င္ၿမန္တဲ့နႈန္းက
ငါ့ရဲ႕စိတ္ကိုထၾကြေစတယ္။
တို႔အားလံုးကို
ေကာင္းကင္ဘံုဆီေခၚေဆာင္သြားဖို႔အတြက္
ကုလားအုတ္ေတြဟာ
နွမ္းေစ့အရြယ္အပ္ေပါက္ထဲကို
တိုးဝင္ပ်ံသန္း။
ဘဒၵကမၻာဟာ
ဖိုထိုးရ တၿပည္ဝနိုးနိုးေပါ့။
ငါဟာလိႈင္းထန္တဲ့ပင္လယ္ၿပင္ကိုၿဖတ္၊
ေတာင္ေတြကိုတက္ၿပီး
ဂႏၵီရဲ႕ေနာက္ကေန
ေၿခဗလာနဲ႔ ခ်ီတက္လမ္းေလ်ွာက္ခဲ့ပါေသာ္လည္း
အခ်ိန္တန္ရင္
ၿမက္ေတြသာဝါလာမယ္ဆိုတာကို
သိခဲ့ရတယ္။
ငါနဲ႔နွာေခါင္းေသြးယိုေနတဲ့ဂႏၵီတို႔
ကုကၠိဳပင္ေအာက္မွာ
ၿမက္ပင္ေတြအေၾကာင္း
ရက္ေပါင္းတစ္ရာၾကာေအာင္
ေဆြးေႏြးတယ္။
ေၿခာက္ခန္းေနတဲ့ေရကန္ကို
ေဗဒါကနာမည္ေပးခဲ့သလို
လူဝင္လူထြက္မ်ားတဲ့ဖာတန္းကို
ကဗ်ာဆရာကနာမည္ေပးခဲ့တာၿဖစ္တယ္။
လူၾကားသူၾကားမေကာင္းေလာက္ေအာင္
ေအာ္ဟစ္ညည္းတြားေနတဲ့
လူေယာက်္ားနဲ႔လူမိန္းမကို
ေစာက္ပါးစပ္ပိတ္ခိုင္းလိုက္၊
ၿပီးရင္
သူတို႔မိတ္လိုက္ဖို႔
ၾကာအၿပည့္နဲ႔ေရကန္တစ္ကန္ေပးလိုက္ေခ်။
အခ်ိန္တန္ရင္
ေပၚတာအဆြဲခံရသူဟာ
သူ႔ေနရပ္ကိုၿပန္လာၿပီး “အိမ္
ခ်ိဳၿမိန္ေသာအိမ္”
လို႔ေရရြတ္မွာပဲ။ ေထာက္ၾကန္႔နားက
လယ္ကြင္းတစ္ခုမွာ
ေလယာဥ္မႈးရဲ႕အေလာင္းကို
ေလယာဥ္အပ်က္အစီးပံုထဲ
ရွာေဖြေနဆဲၿဖစ္ပါတယ္။
ေမာင္ေဒး
၁၃
ဂ်ဴလိုင္ ၂ဝ၁၃
No comments:
Post a Comment