တိတ္ဆိတ္ေသာၿခံ/တေစၧဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္

(၁)
ငါ့ရဲ႕ကလီစာေတြ ပြင့္ထြက္ၿပဳတ္က်ကုန္တယ္လို႔ ငါအိပ္မက္မက္တယ္။
ငါ့ရဲ႕ကလီစာေတြကို တံခါးဝမွာ
ငါကိုယ္တိုင္သြားပံုထားလိုက္တယ္လို႔ ငါအိပ္မက္မက္တယ္။
အရာရာတိုင္းဟာငါ့ဆီကေန
အံုနဲ႔က်င္းနဲ႔ထြက္ေၿပးတိမ္းေရွာင္ေနတယ္။
အမ်ိဳးအမည္မသိ အစိုင္အခဲ၊ ငါဟာ ငါထင္ထားတာထက္ေတာင္
နာမက်န္းၿဖစ္ေနတယ္။

(၂)
ေထာင္မႈးကိုသတ္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းေတြကို
ေထာင္ဘူးဝမွာသြားပံုထားလိုက္တယ္လို႔
ငါအိပ္မက္မက္တယ္။ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈစနစ္က
မာရ္နတ္ရဲ႕ကေလးကိုလြယ္ထားတယ္။
ငါဟာ ငါထင္ထားတာထက္ေတာင္ပိုၿပီးက်န္းမာေနတယ္။

(၃)
တစ္ၿခံလံုးမွာငါၿပန္႔က်ဲေနတယ္။
တစ္ရြာဝင္တစ္ရြာထြက္ အသက္လိုက္ႏႈတ္ေနတယ္။
အၿမဲတမ္း တစ္ရြာလံုးနဲ႔တစ္ေယာက္ပဲ။
ဒါေပမယ့္ငါ့ကိုယ္ငါ ယမင္းရုပ္ကေလးလို႔ထင္ေနဆဲ။
ဒါေပမယ့္နွင္းဆီခင္းထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္းေလာင္ေနတယ္။
ေတြ႕သမ်ွဝိညာဥ္ေတြကို ခႏၶာကိုယ္ကလိုက္ကပ္ေနတယ္။

(၄)
ေရာဂါက ေရာင္စဥ္ခုနွစ္သြယ္ၿပင္ပမွာ အရွိန္ရလာတယ္။
မူလအညစ္အေၾကးကိုစားရင္း အဖ်ားကတက္လာတယ္။
အိမ္နီးခ်င္းေတြက နတ္ရဲ႕အဆင္တန္ဆာေတြကိုဆင္ၿမန္းၿပီး
ေတာထဲဝင္သြားၾကေလရဲ႕။
ေခ်ာင္းထဲမွာဝမ္းေပါက္ေနတဲ့ေလွကို ငါေၿပးၿမင္မိတယ္။
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အၿပန္အလွန္အၿပစ္ဝန္ခံရတာ
အလုပ္မၿဖစ္ေတာ့တဲ့အတြက္ အဲဒီကိစၥကိုေမ့ထားလိုက္တယ္။

(၅)
တကယ္ေတာ့ေလွေတြအေၾကာင္း ငါဘာမွမသိပါဘူး။
ငါ့ကိုမုန္းတဲ့သူေတြကပဲ ငါ့ကိုေမြးၿမဴထားတာ။

ေမာင္ေဒး
ဇူလိုင္ ၁၉၊ ၂ဝ၁၂